هرکس به حضرت امام » ، پیشبینی شده است. به موجب مادة مذکور « قانون تعزیرات » این نوع توهین در مادة 514 خمینی، بنیانگذار جمهوری اسلامی رضوانالله علیه و مقام معظم رهبری به نحوی از انحاء اهانت نماید، به حبس از شش قانون تشکیل دادگاههای عمومی و » رسیدگی به این جرم، به موجب بند 2 مادة 5 «. ماه تا دو سال محکوم خواهد شد مصوب سال ،« قانون تعزیرات » مصوب سال 1373 ، در صلاحیت دادگاه انقلاب میباشد. تصویب این ماده در ،« انقلاب سابق، مصوب سال 1362 ، وجود داشت مرتفع نمود. توضیح آن که در مادة 81 « قانون تعزیرات » 1375 ، خلائی را که در سابق، توهین به رئیس مملکت (یعنی شاه) مجازات سه ماه تا سه سال حبس را در پی داشت، « قانون مجازات عمومی » مصوب سال 1362 ، علیرغم این که توهین به مقامات جزء دولتی و حتّی به مقامات سیاسیِ ،« قانون تعزیرات » ولی در خارجی جرم خاصی محسوب شده وقابل مجازات دانسته شده بود، لیکن حکم خاصی در مورد توهین به رهبری نظام مصوب سال 1364 ، حکمی را در مواردیکه توهین از طریق مطبوعات انجام میگرفت پیشبینی کرده، و بدون تعیین مجازات خاصی برای نویسنده و مدیر مسئول، صرفا مًقرّر میداشت، هرگاه در نشریهای به رهبر یا شورای رهبری جمهوری اسلامی ایران ویا مراجع مسلّم تقلید اهانت شود، پروانۀ آن نشریه لغو و مدیر مسئول و نویسندة مطلب به محاکم صالحه معرفی و مجازات خواهند شد.
برای شمُول مادة 514 ، هر نحو توهین (چه با فعل چه با گفتار یا اشارة صریح و یا کتابت) کفایت میکند. در ضمن، برخلاف مادة 609 ، راجع به توهین به مقامات دولتی پائینتر که در ادامه به بررسی آن خواهیم پرداخت، در مادة 514 هیچ شرطی از لحاظ این که توهین در حال انجام وظیفه یا به سبب انجام وظیفه باشد پیشبینی نشده است. بنابراین، توهین به رهبری، حتّی بنا به انگیزههای کاملاً شخصی و در غیر حالت انجام وظیفه هم مشمول ماده قرار میگیرد. دلیل پیشبینی نکردن قیدی در این زمینه لزوم حفظ حرمت شخص اول مملکت است. به همین دلیل، جرم موضوع این ماده مصوب سال 1392 ، به عنوان یک جرم قابل گذشت مورد اشاره قرار نگرفته و در ،« قانون مجازات اسلامی » در مادة 104 نتیجه، در همه حالات آن از زمرة جرایم برخوردار از ماهیت عمومی و غیرقابل گذشت است. البته، مرتکب باید در اهانت عامد باشد که این، علاوه بر عمد در فعل، مستلزم توجه داشتن وی به وهنآور بودن رفتارش، و نیز آگاهی داشتن از مقام شخص مورد توهین است. بدینترتیب، هرگاه مرتکب در حال مستی، خواب یا تحت تأثیر هیپنوتیزم اهانت کند، یا معنی لغات و کلمات مورد استفاده را ندارند و یا از سمت شخص مورد توهین بیاطلاع باشد، مشمول مادة 514 نمیشود. آخرین نکته در مورد مادة 514 این است که با توجه به واجبالتّعظیم بودن مراجع تقلید در نظر مردم، جا داشت که این ماده، مثل مادة 515 راجع به سوء قصد، به مراجع بزرگ تقلید نیز اشاره میکرد چون، با توجه به لزومِ تفسیرِ مضیق نصوصِ جزایی، نمیتوان اهانت به آنها را مصداق اهانت به مقدسات اسلام و مشمول مادة 513 دانست، به ویژه از آن رو که در چنین صورتی مجازات اهانت
